รัฐบาลออสเตรเลียประกาศในวันนี้ว่าการปรึกษาหารือเกี่ยวกับสุขภาพทางไกลครั้งใหม่จะอยู่ภายใต้ตารางสิทธิประโยชน์ของเมดิแคร์ นี่หมายความว่าผู้คนที่ถูกแยกตัวเนื่องจากไวรัสโคโรนาสามารถเข้าถึงบริการทางการแพทย์จากที่บ้านด้วยเสียงหรือวิดีโอ ซึ่งเป็นขั้นตอนสำคัญในการปกป้องผู้ป่วยรายอื่นและบุคลากรทางการแพทย์จากการติดเชื้อ เจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพอาจเป็นทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดของเราในสถานการณ์การระบาด แต่อาจมีความเสี่ยงสูงเมื่อสัมผัสกับผู้ป่วยที่ติดเชื้อ COVID-19
โดยไม่คำนึงถึง COVID-19 แพทย์และเจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพอื่น ๆ
มักจะรู้สึกถึงความคาดหวัง ในระดับหนึ่ง ที่จะกลับไปทำงานแม้ว่าจะป่วยก็ตาม พวกเขามักจะกังวลเกี่ยวกับการสร้างความเครียดให้กับเพื่อนร่วมงานและส่งผลกระทบต่อการดูแลผู้ป่วย แนวทางปฏิบัติของการกักกันเจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพที่อาจได้รับเชื้อไวรัสสร้างแรงกดดันเพิ่มเติมต่อบริการด้านสุขภาพและคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเมื่อการระบาดยังคงดำเนินต่อไป
ในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เราเห็นความตึงเครียดระหว่างผู้ปฏิบัติงานด้านการแพทย์และหน่วยงานสาธารณสุขของรัฐ เมื่อแพทย์อายุรเวชของเมลเบิร์นพบผู้ป่วยในขณะที่ไม่สบาย และต่อมาได้รับการทดสอบในเชิงบวกต่อโคโรนาไวรัส
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขของรัฐวิกตอเรียเรียกร้องให้หน่วยงานกำกับดูแลด้านวิชาชีพด้านสุขภาพAHPRA สอบสวนแพทย์ แม้ว่าเขาจะปฏิบัติตามแนวทางของรัฐในขณะนั้นก็ตาม
ในกรณีที่เขตอำนาจศาลและหน่วยงานหลายแห่งให้ข้อมูลที่แตกต่างกันสิ่งนี้ทำให้การตัดสินใจที่ยุ่งยากสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ที่ต้องเผชิญเมื่อพวกเขาไม่สบายหรืออาจสัมผัสกับไวรัสโคโรนา
บุคลากรทางการแพทย์ควรปฏิบัติตามแนวทางที่ออกโดยสถานที่ทำงานหรือหน่วยงานด้านสุขภาพให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
เจ้าหน้าที่สาธารณสุขใช้มาตรการป้องกันตลอดทั้งปี ออสเตรเลียมีระบบการป้องกันและ ควบคุมการติดเชื้อที่ยึดตามหลักฐานและหลักฐานสนับสนุนผ่านหน่วยงานที่ได้รับการรับรอง เช่นAustralian Commission on Safety and Quality in Healthcare ข้อควรระวังมาตรฐานที่ใช้ในการดูแลสุขภาพส่วนใหญ่ ได้แก่ สุขอนามัยของมือการใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลที่เหมาะสม การใช้และการกำจัดของ
มีคมอย่างปลอดภัย และการทำความสะอาดตามปกติ ต้องปฏิบัติตาม
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานของการติดเชื้อก็ตาม เราใช้สิ่งที่เราเรียกว่ามาตรการป้องกันตามการแพร่เชื้อร่วมกับมาตรการป้องกันมาตรฐานเมื่อเราทราบหรือสงสัยว่ามีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในการแพร่เชื้อสำหรับโรคใดโรคหนึ่ง
เนื่องจากเราทราบดีว่าไวรัสโคโรนาแพร่กระจายผ่านทางหยดละอองขนาดใหญ่ เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจึงใช้มาตรการป้องกันตามการแพร่เชื้อ 2 ประเภท ได้แก่ การป้องกันหยดและการสัมผัส
ข้อควรระวังในการสัมผัสเกี่ยวข้องกับการสวมถุงมือและชุดกาวน์เมื่อเข้าสู่พื้นที่ดูแลผู้ป่วย เพื่อให้แน่ใจว่าเสื้อผ้าและผิวหนังจะไม่สัมผัสกับพื้นผิวที่อาจปนเปื้อนด้วยละอองที่ติดเชื้อ ข้อควรระวังในการหยดคือการสวมหน้ากากอนามัยเพื่อไม่ให้ละอองที่ติดเชื้อเข้าไปในปากและจมูก
โดยปกติแล้ว ไวรัสโคโรนาจะแพร่กระจายผ่านละอองเท่านั้น แต่ขั้นตอนทางการแพทย์บางอย่าง เช่น การใส่ท่อหายใจ สามารถทำให้ไวรัสกลายเป็นละอองได้ ซึ่งหมายความว่าไวรัสสามารถอยู่ในอากาศได้นานขึ้น
เจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพอาจใช้ความระมัดระวังในอากาศ เพิ่มเติม เมื่อพวกเขากำลังดำเนินการขั้นตอนการสร้างละอองลอยเช่น การใส่ท่อช่วยหายใจของผู้ป่วยที่มีอาการวิกฤต ข้อควรระวังเหล่านี้รวมถึงการสวม เครื่องช่วย หายใจ P2/N95 ที่เหมาะสมและการดูแลผู้ป่วยในห้องแยกพิเศษ
อ่านเพิ่มเติม: ‘คลินิกไข้’ กำลังเปิดในออสเตรเลียสำหรับผู้ที่คิดว่าตนเองติดเชื้อไวรัสโคโรนา ทำไม
การศึกษาในต่างประเทศแสดงให้เห็นว่าเมื่อปฏิบัติตามขั้นตอนเหล่านี้แล้วจะช่วยปกป้องบุคลากรทางการแพทย์จากการติดโรคติดเชื้อได้
แต่มักจะมีช่องว่างระหว่างแนวทางปฏิบัติที่แนะนำและการประยุกต์ใช้ในสถานพยาบาล การศึกษาได้ระบุเหตุผลสำหรับสิ่งนี้รวมถึงทัศนคติของพนักงาน ความรู้ไม่เพียงพอเกี่ยวกับขั้นตอน เสบียงไม่เพียงพอ แรงกดดันด้านเวลา และระดับพนักงาน
การศึกษาและการฝึกอบรมเกี่ยวกับขั้นตอนเหล่านี้ต้องทำเป็นประจำ เพื่อที่เมื่อเผชิญกับการระบาด เช่น โคโรนาไวรัส บุคลากรทางการแพทย์จะได้รับการสนับสนุนและเตรียมพร้อมที่จะใช้โปรโตคอลที่สำคัญเหล่านี้
การให้คำปรึกษาทางไกลเป็นขั้นตอนที่ดี
เช่นเดียวกับการอนุญาตให้ผู้ที่ป่วยหรือถูกแยกตัวไปพบแพทย์จากที่บ้าน telehealth จะช่วยให้แพทย์ที่อาจถูกแยกตัวเนื่องจากการติดเชื้อ หรือถูกกักกันเนื่องจากเคยสัมผัสกับการติดเชื้อ ปฏิบัติต่อไปได้
มาตรการนี้ยังสามารถช่วยลดความเครียดในทรัพยากร แนวทางปฏิบัติด้านการดูแลสุขภาพจำนวนมากได้รายงานการขาดแคลนอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล (เช่น หน้ากาก) และวัสดุสิ้นเปลืองสำหรับสุขอนามัยของมือ (เช่น สบู่และกระดาษเช็ดมือ) ซึ่งอาจทำให้เจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพและผู้ป่วยตกอยู่ในความเสี่ยง
